રાગ સામેરી-
પછી નાથ પધારીયા, ગયા તે ગઢડે ગામ ।
દર્શન દઇ દાસને, વળી કર્યાં પૂરણકામ ।।૧।।
જન મળી જીવનને, વળી લળી લાગ્યા પાય ।
નયણે નિરખી નાથને, હૈયે તે હરખ ન માય ।।૨।।
દાસ મળી મહારાજને, વળી પુછેછે બહુ વાલ્યમાં ।
કહો કૃપા કરી અમને, શી લીળા કરી વરતાલમાં ।।૩।।
કેટલાં મનુષ્ય મળ્યાં હતાં, કરતાં પૂજા કઇ પેર ।
કેમ તમને જમાડતાં, પધરાવી પોતાને ઘેર ।।૪।।
પછી પ્રભુજી બોલિયા, સહુ સાંભળજયો હરિજન ।
ભક્તિ જેવી ગુજરાતમાં, તેવી આજ નથી ત્રિભુવન ।।૫।।
રાત્ય દિવસ અમ પાસળે, વળી ઉભા રહે એક પગે ।
મૂર્તિ ન મેલે મિટથી, વળી મટકું ન ભરે દ્રગે ।।૬।।
ગાતાં ગુણ ગોવિંદના, વહી જાય સર્વે જામની ।
કાય નહિ કીર્તન કરતાં, ભાવિક બહુ નર ભામિની ।।૭।।
અતિ દુર્બળ કળ ન પાડે, ફળ ફુલ ખાઇ રહે ।
જયારે અમે જમ્યાનું કહીએ, ત્યારે જમ્યા છીએ એમ કહે ।।૮।।
એકએકથી અધિક અંગે, રંગ છે સતસંગનો ।
એવા જનને જોઇને, આનંદ ઉમંગે અંગનો ।।૯।।
ત્યારે હરિજન બોલિયા, એને નાથ આંહિ તેડાવીએ ।
એવા મોટા હરિજનની, ઓળખાણ્ય અમને પડાવીએ ।।૧૦।।
મહારાજ કહે કોઇ મિષ વિના, એ કેમ આંહી આવે વળી ।
હુતાસનીનો ઉત્સવ કરીએ, તો આવે સર્વે મળી ।।૧૧।।
ત્યારે હરિજન હરખિયા, સાંભળી વાલ્યમની વાતડી ।
નાથ ઉત્સવ આંહી કરો, તો ધન્યભાગ્ય ધન્ય ઘડી ।।૧૨।।
પછી ઠેરાવી ઠીક કર્યું, વળી સંત સર્વે બોલાવિયા ।
સર્વે દેશના સતસંગી, સંઘ લઇ સહુ આવિયા ।।૧૩।।
હતા હુતાશની આગળે, દિવસ દશવિશ વળી ।
સંત ને હરિભક્ત સર્વે, આવિયા ત્યારે મળી ।।૧૪।।
દર્શન કરી દયાળનું, સંત સુખ પામ્યા અતિ ।
પ્રસન્ન વદન કરી હરિ, બોલિયા પ્રાણપતિ ।।૧૫।।
અમે તેડાવ્યા તમને, તે પુન્યમ મોરે દન પાંચમે ।
વહેલા આવ્યા દિન વિશ આડે, તેનું વિચાર્યું નહિ તમે ।।૧૬।।
ભલું તમે ભલે આવ્યા, હવે રહો સહુ રાજી થઇ ।
યાંતો પુરૂં પાડશે પણ, બીજે આવું કરવું નહિ ।।૧૭।।
પછી કરી રસોઇ ચાલતી, પિરશે પોતે પંગત્યમાં ।
જમે જન મગન થઇ, આપે હરિ આરત્યમાં ।।૧૮।।
ભોજન કરી ભાત્ય ભાત્યનાં, વળી શાક પાક સોયામણાં ।
દુધ દહીં દિયે દોવટે, આદાં કેરીનાં આથણાં ।।૧૯।।
બેસે પુરા પાંચસે, પરમહંસની પંગતિ ।
જેમ જેમ ઝાઝું જમે, તેમ અલબેલો રાજી અતિ ।।૨૦।।
એક એકથી અધિક અધિક, રસોઇ રૂડી કરે ।
સુંદર પાક પંગત્યમાં, નિત્ય પ્રત્યે નવલા ફરે ।।૨૧।।
એમ જન જમાડતાં, વળી દિવસ વીશ વહિ ગયા ।
અભયકુંવર ઉત્તમે, તિયાં લગી સંત રાખિયા ।।૨૨।।
પછી આવી હુતાસની, રૂડા રંગ રમવા કરાવિયા ।
કેશુ કેશર કસુંબો વળી, પતંગ રંગ બનાવિયા ।।૨૩।।
હરિ વિરાજતા હતા હિંડોળે, ત્યાં સખા રંગ આવ્યા લઇ ।
નાખ્યો નાથને ઉપરે, પછી રમ્યાની છુટી થઇ ।।૨૪।।
રંગ સોરંગ લાવે સખા, નાખે નાથને બહુપેરે ।
અલબેલો થઇ આકળા, લાલ ચડ્યા લિંબ ઉપરે ।।૨૫।।
પછી જીવને કહ્યું જનને, આ રમવાની રીત્ય નહી ।
કરો તડાં તેવતેવડાં, તો અમે પણ રમીએ સહિ ।।૨૬।।
પછી બાંધી બે મંડળી, વળી શ્યામ સખા સજજ થયા ।
ચાલે બહુ પિચકારિયો, લાલ ઢાલ આડી દઇ રહ્યા ।।૨૭।।
પછી ફાંટુ માંડી ફેંકવા, ગુલાલની લાલે ઘણી ।
તેની ગગનમાં ગરદી ચડી, સોરંગ રંગ રાતાતણી ।।૨૮।।
કનકકંઠી કોટમાં, વળી રૂડી લાગે રમતાં ।
રસબસ થયા રસિયો, ઘણું સખાને મન ગમતા ।।૨૯।।
વાજે વાજાં બહુ વિધ્યનાં, ઢોલ દદામાં ત્રાંસાં તિયાં ।
સ્વર ઉચ્ચે સરણાઇ બોલે, રૂડાં રવાજ વળી કાંશિયાં ।।૩૦।।
સામસામા રમે રંગે, હારે નહિ હિંમત ઘણી ।
નિર્જર આવ્યા નિરખવા, રમત્ય જન જીવનતણી ।।૩૧।।
પછી પ્રભુજી બોલિયા, જીત્યા સવેર્જન તમે ।
મેલો પીચકારી પાણિથી, ફગવામાં મળશું અમે ।।૩૨।।
પછી જન રાજી થયા, જયજય શબ્દે બોલિયા ।
આજ પ્રભુને મળશું, તેણે તનમાં બહુ ફુલિયા ।।૩૪।।
પછી નાવા કાજે નાથજી, ચાલીયા ઘોડે ચડી ।
સખાસંગે શ્યામળો, રમ્યા રસિયો રંગેઝડી ।।૩૪।।
ખુબ ઘોડો ખેલવી, નાહ્યા પછી નાથજી ।
ગાતાવાતા ગામમાંહિ, આવ્યા સખા સાથજી ।।૩૫।।
રૂડી રૂપાળી કરી રસોયો, જુગતે જન જમાડિયા ।
સર્યા મનોરથ મનના, ત્યાં લગી રમાડિયા ।।૩૬।।
પછી નાથ બાથ ભરી, ભેટ્યા સવેર્જનને ।
સંત સવેર્મગન થયા, સ્પર્શી જગજીવનને ।।૩૭।।
અનુપમ ઉત્સવ કરી, ફરી શીખ આપી સંતને ।
સાધુ સવેર્ચાલિયા, રાખી રૂદે ભગવંતને ।।૩૮।।
અનુપમ ઉત્સવ કર્યો, ફાગણસુદી પુન્યમ દને ।
કરી લીલા ગઢડે, તે કરાવી હરિજને ।।૩૯।।
જયા લલિતા જન મોટાં, સતસંગમાં શિરોમણિ ।
પ્રીત્યે વાલ્યમ વશ કર્યા, એની કહીએ મોટ્યપ શું ઘણી ।।૪૦।।
ઇતિ શ્રીમદેકાન્તિકધર્મ પ્રવર્તક શ્રીસહજાનંદસ્વામિ શિષ્ય નિષ્કુળાનંદમુનિ વિરચિતે ભક્તચિંતામણિ મધ્યે નારાયણચરિત્રે હુતાસનીનો ઉત્સવ કર્યો એ નામે સિત્તેરમું પ્રકરણમ્ ।।૭૦।।