૬૩. સોરઠ અને હાલારનાં ભકતોને દર્શન આપી ડભાણ પધારી હિંડોળે ઝુલ્યા, વૌઠામાં કાર્તિકી પુનમનો સમૈયો

Submitted by swaminarayanworld on Wed, 06/07/2011 - 3:50pm

રાગ સામેરી-

પછી પ્રભુજી પધારીયા, પોતે તે ગુર્જર દેશ ।

લીળા કરી ગુજરાતમાં, પંચાળે કર્યો પ્રવેશ ।।૧।।

સત્સંગી સોરઠનાં, હાલારનાં હરિજન ।

તેને ઉપર દયા કરી, દીધાં સહુને દર્શન ।।૨।।

દાસ ઉપર દયાળને, દયા દલમાં અતિઘણી ।

જાણો મારા જનને, દિયું સંપતિ સુખતણી ।।૩।।

જપ તપ તીરથ કરતે, નાવે ધરતે જોગીને ધ્યાન ।

તે આવે જનને ભુવન ચાલી, મહેર કરી મહેરવાન ।।૪।।

ફરે કરે પાવન પૃથિવી, જુવે જાણે અજાણે જન ।

જક્ત આશ્ચર્ય જોઇને, કરે ભાવ અભાવે ભજન ।।૫।।

જેને દર્શને દુષ્કૃત નાશે, અને સ્પરસે નાશે પાપ ।

તેહ હરિને સંભારતાં, સહુ શુધ્ધ થયાં છે આપ ।।૬।।

લાગ્યો ભય લુંટક જનને, અને પાપીને પીડા થઇ ।

ડર્યા નર તસ્કરા, અને દુષ્ટ દુઃખ પામ્યા સઇ ।।૭।।

કળિમાં સતજુગ કીધો, પ્રભુ પોતે પ્રકટી ।

તે જાણે જન પોતાતણા, ન જાણે કુડીયાં કપટી ।।૮।।

ખાન પાન પટ વડે, સર્વે જન સુખી બહુ ।

તે પ્રતાપ મહારાજનો, પ્રકટ જન જાણે સહુ ।।૯।।

પુરૂષોત્તમ પૂરણ પ્રકટ્યા, અનેક જીવ ઉધ્ધારવા ।

દયા કરી ફરે દેશમાં, નિજજનનાં કારજ સારવા ।।૧૦।।

જેજે દેશમાં દાસ હતા, ભજતા હતા ભગવાન ।

ગોતી તેનાં ગામ પોતે, દીધાં દર્શન દાન ।।૧૧।।

પછી આવી પંચાળમાં, અને લીધા સખા સાથ ।

ઘોડે ચડી ગુજરાતમાં, આવ્યા ડભાણે નાથ ।।૧૨।।

દર્શન દીધાં દાસને, દયાળે દયા કરી ।

સંતને સુખ આપવા, પધારીયા પોતે હરિ ।।૧૩।।

તે સાંભળી સતસંગી સર્વે, આવિયા તતકાળ ।

વેલ્ય ઘોડા ગાડલે, બેસારી બુઢાં બાળ ।।૧૪।।

નયણે નિર્ખિ નાથને, વળી હરખીયા હૈયે ઘણું ।

અંતરમાં સુખ આવિયું, મુખ જોઇ મોહનતણું ।।૧૫।।

પછી હાથ જોડી હરિ આગે, કરે વિનંતિ વારમવાર ।

પ્રભુ ભલે પધારીયા, લીધી અમારી સાર ।।૧૬।।

પછી પ્રભુને પૂજીયા, વળી ચરચ્યાં ચંદન ઘણાં ।

પુષ્પહાર પહેરાવિયાં, કર્યાં છોગલાં ફુલતણાં ।।૧૭।।

અંબર સુંદર આભૂષણ, અરપિયાં અલબેલને ।

ધૂપ દીપ કરી આરતી, પાય લાગ્યાં છબીલા છેલને ।।૧૮।।

ભોજન વ્યંજન ભલી ભાતે, જમાડીયા જીવનને ।

જમ્યા ભૂધર ભાવશું, કરવા જન પ્રસન્નને ।।૧૯।।

પછી બાંધ્યો હિંડોળો બારણે, સુંદર વડે સોયામણે ।

તિયાં વિરાજયા નાથજી, જોઇ જન જાય ભામણે ।।૨૦।।

એમ કૈક દન દર્શન દઇ, નવલા તે નેહ વધારીયા ।

પછી સર્વેને શીખ આપી, પોતે પણ પધારીયા ।।૨૧।।

આવે જાય સવેર્દેશે, પણ રહે ઘણું પાંચાળ ।

નિજજનને સુખ દેવા, કરે લીળા દયાળ ।।૨૨।।

બાળ જોબન વૃધ્ધજન, વળી નર નારી કહેવાય ।

જક્ત વાત જાણે નહિ, સહુ ગુણ હરિના ગાય ।।૨૩।।

પછી એક દિન નાથ કહે, સત્સંગી સહુને જણાવજયો ।

અમે આવશું વઉઠે, તમે પણ ત્યાં આવજયો ।।૨૪।।

સુંદર માસ સોહામણો, ર્કાિતક શુદિ પુન્યમ કૈયે ।

આવ્યાતાં જન આગળે, પોતે પણ આવ્યા તૈયે ।।૨૫।।

પધાર્યા પશ્ચિમ દેશથી, બુધેજમાં દિન દો રહ્યા ।

પછી વાલો વઉઠે, અશ્વે ચડીને આવીયા ।।૨૬।।

સંધ્યા સમે શ્રીહરિ, પ્રભુજી પધારીયા ।

દર્શન દઇ દાસને, તેના તે તાપ નિવારીયા ।।૨૭।।

પછી ફરીયા સંઘમાં, દર્શન દેવા શ્રીહરિ ।

લાખો લોકે લાવ લીધો, નિરખિયા લોચન ભરી ।।૨૮।।

પછી આવી ઉતર્યા, વળી સુંદર શોધી જાગ્ય ।

સતસંગીને કુસંગીનો, કરીયો છે વિભાગ ।।૨૯।।

પછી પોતે વિરાજિયા, વેલ્ય ઉપર વાલમ વળી ।

સતસંગીને સંત સર્વે, બેઠી મુનિની મંડળી ।।૩૦।।

સતસંગી સર્વે કહે, દિયો આગન્યા દયાળ ।

અમે તમારે કારણે, કરાવીયે સુંદર થાળ ।।૩૧।।

આપીયે અમને આગન્યા, સંત સારૂં કરાવીયે રસોઇ ।

ત્યારે મહારાજ કહે સારૂં, કરાવજયો સહુ કોઇ ।।૩૨।।

પછી એહ સમે આરોગીયા, વળી પુરી સુંદર પાક ।

ઉજજવળ ભાત દાળ અવલ, સુંદર તળેલાં શાક ।।૩૩।।

જમી જીવન પોઢિયા, કર્યો વેલ ઉપર વિશરામ ।

નિરખતાં જનનાથને, વહિ ગયા ચારે જામ ।।૩૪।।

પછી પ્રભાતે પ્રભુ જાગી, નાવા ચાલીયા નાથ ।

નારીજાુથ નોખું કરી, લીધા સખા સર્વે સાથ ।।૩૫।।

પછી નાહી નાથ પધારીયા, ગયા ગામમાં ઘોડે ચડી ।

સેવકને શિરપાવ આપ્યો, શિવને પાય પડી ।।૩૬।।

પછી ઉતારે પધારીયા, દેઇ દદામાં દયાળ ।

આવી બેઠા તરૂતળે, નાહિ જમવા પ્રતિપાળ ।।૩૭।।

જમ્યા હરિ જુગત્યે કરી, જેમ ઘટે તેમ બેસી આસને ।

પછી સર્વે થાળ લઇ, દિધી પ્રસાદી દાસને ।।૩૮।।

એમ અલૌકિક કરી લીળા, વઉઠામાં વાલે વળી ।

પછી સહુને શીખ આપી, સંત ફરો બાંધી મંડળી ।।૩૯।।

પછી પોતે પધારીયા, કરી કારજ મોટું સહિ ।

જેણે નિરખ્યા નાથને, તે જમહાથ જાવાના નહિ ।।૪૦।।

ઇતિ શ્રીમદેકાન્તિકધર્મ પ્રવર્તક શ્રીસહજાનંદસ્વામિ શિષ્ય નિષ્કુળાનંદમુનિ વિરચિતે ભક્તચિંતામણિ મધ્યે વઉઠાનો સમૈયો કર્યો એ નામે ત્રેસઠમું પ્રકરણમ્ ।।૬૩।।