૭૩. ગુજરાતના ભકતોએ પ્રભુપૂજન માટે વિવિધ તૈયારી કરી, શ્રીહરિ વડતાલ પધાર્યા ને બારબારણાના હિંડોળે

Submitted by swaminarayanworld on Wed, 06/07/2011 - 4:03pm

ચોપાઇ-

પછી વરતાલે વાલો આવિયા, દિન દોયક પોતે ત્યાં રીહ્યા ।

પોતે પધાર્યા દેશ પંચાળ, દીનબંધુ જે દીનદયાળ ।।૧।।

સંત સરવે રહ્યા ગુજરાત, કરે હરિજન આગે વાત ।

સહુ કરી લીયો ઘરકાજ, હમણાં કરશે ઉત્સવ મહારાજ ।।૨।।

આવી હુતાસની દિન થોડે, પ્રભુ પધારશે ચડી ઘોડે ।

એવું સાંભળી સતસંગી જન, કરે મનોરથ વળી મન ।।૩।।

હવે તેડાવશે પ્રભુ જયારે, જાશું સહુ મળી દર્શને ત્યારે ।

કહે એક કરાવું પોશાગ, શાલ દુશાલ સોનેરી પાઘ ।।૪।।

જામો જરી સુંદર સુરવાળ, સારો સોનેરી છેડે ચોફાળ ।

એક કહે વેઢ વિંટી કડાં, કરાવીશ કનકનાં રૂડાં ।।૫।।

બાજુ કાજુ કુંડળ રૂપાળાં, રૂડી ઉતરી સાંકળી માળા ।

એક કહે કરાવું કંદોરો, શિરપેચ ને સોનેરી તોરો ।।૬।।

એક કહે પૂજીશ હું નાથ, ઘસી ચંદન સુંદર હાથ ।

એક કહે કરીશ આરતી, નમી ચરણ કરીશ વિનતિ ।।૭।।

એમ કરે મનોરથ દાસ, ત્યાંતો આવિયો ફાગણ માસ ।

દેશો દેશ કંકોતરી ફેરી, ફુલડોલના ઉત્સવ કેરી ।।૮।।

આપી આજ્ઞા જનને મહારાજે, કરજયો સમાજ રમવા કાજે ।

અમે આવશું વરતાલ વહેલા, પંચદિન હુતાસની પહેલા ।।૯।।

પછી સંતે કરાવ્યો સમાજ, હેતે હરિશું રમવા કાજ ।

રૂડી રીત્યના કઢાવ્યા રંગ, ભર્યા હોજ યમુના ને ગંગ ।।૧૦।।

સુંદર પીચકારી કરાવી, રમશે હરિ હરિજન આવી ।

બહુપેરે કરાવ્યા સમાજ, ત્યાંતો પોતે પધાર્યા મહારાજ ।।૧૧।।

આવી દાસને દર્શન દીધાં, નિર્ખિ નાથ જને સુખ લીધાં ।

આપ્યો દાસને અતિ આનંદ, પોતે પધાર્યા પૂરણચંદ ।।૧૨।।

આવ્યા હરિ સખાની હેડીએ, ઉતર્યા જોબનની મેડીએ ।

પછી તેડીયા સંત સમસ્ત, આવ્યા સાંખ્યયોગી ઘણા ગૃહસ્થ ।।૧૩।।

મળ્યા મનુષ્ય અતિ અપાર, પછી પ્રભુ આવ્યા પુર બહાર ।

દિયે દર્શન દીનદયાળુ, અતિકરૂણાએ ભર્યા કૃપાળુ ।।૧૪।।

તિયાં આવ્યો ઉત્સવનો દન, કર્યું રસિયે રમવાનું મન ।

ભરી ઝોળી ઉડાડે ગુલાલ, તેણે સખા થયા સહુ લાલ ।।૧૫।।

નાખે પીચકારી ભરી રસ, રંગે સખા કીધા રસબસ ।

સખા શોભે છે સુંદર રંગે, રમે અલબેલો ઉછરંગે ।।૧૬।।

પછી સખે કર્યો તો હિંડોળો, સારો શોભિત સુંદર પહોળો ।

બાર બારણે ઓપે અનૂપ, જોયા જેવું છે જાળિનું રૂપ ।।૧૭।।

પાંચ શિખરે શોભે નિદાન, જાણીયે વૈકુંઠનું વિમાન ।

કાજુ કનકનાં કોટિમાં લેકે, બહુ ફુલને હારે તે બેકે ।।૧૮।।

રૂડો રચ્યો મળી મુનિરાજ, એવે હિંડોળે બેઠા મહારાજ ।

પછી ધર્યો મુગટ સુજાણે, શોભે સૂર્યતેજ પરમાણે ।।૧૯।।

અતિશોભા દિયે છે અપાર, નંગ પંગતિનો નહિ પાર ।

જડ્યાં મણિ માણ્યક ને મોતિ, કરે છે હીરા ઝવેર જયોતિ ।।૨૦।।

જોઇ વજ્ર રુચકની જાત્ય, લાલ નીલે પીળે પાડિ ભાત્ય ।

નંગ ઝગમગ કરે જોત્ય, જાણું રવિ શશિ થયા ઉદ્યોત ।।૨૧।।

એવાં રૂડાં રતનનો જડ્યો, ઘણેઘણે હેતે કરી ઘડ્યો ।

એવો મુકુટ ધર્યો છે નાથે, પહેર્યાં કનકનાં કડાં બે હાથે ।।૨૨।।

કરે વેઢ વિંટી બાંયે બાજુ, મકરાકૃત કુંડળ કાને કાજુ ।

શિર પેચ ને સોનેરી તોરો, કેડે બાંધ્યો કનક કંદોરો ।।૨૩।।

હૈયે પહેર્યા છે હેમના હાર, શોભે ફુલની માળા અપાર ।

કર્યાં તિલક કેશરતણાં, તેણે શોભે છે સુંદર ઘણાં ।।૨૪।।

પછી જને કરી છે આરતિ, થાય જયજય શબ્દ ત્યાં અતિ ।

મળ્યા જન ત્યાં અતિ અપાર, લઇ ઉભા છે ફુલના હાર ।।૨૫।।

પણ પ્રભુને કેમ અપાય, અતિ ભિડ્ય પાસે ન જવાય ।

તેના મનોરથ પુરા કીધા, હાથ છડીવડ્યે હાર લીધા ।।૨૬।।

પછી માથેથી મુગટ ઉતારી, સુંદર સોનેરી પાઘ તે ધારી ।

તેનાં દીધાં સહુને દર્શન, કર્યાં જનનાં મન પ્રસન્ન ।।૨૭।।

પછી સહુની પૂરવા હામ, ઝુલે હિંડોળે સુંદર શ્યામ ।

હાલે હિંડોળો વાયુને વેગ, થઇ મગન ઝરે તિયાં મેઘ ।।૨૮।।

તિયાં આવિને થોભ્યાં વિમાન, ગાય ગાંધર્વ ત્યાં ગુણગાન ।

તિયાં જયજય બોલે છે જન, એમ લીળા કરે છે જીવન ।।૨૯।।

વીતિ એમ આનંદમાં રાત્ય, ઉગ્યો સૂર હવું પરભાત્ય ।

ત્યારે શ્યામળીયો સજજ થયા, સખાને સંગ રમવા રહ્યા ।।૩૦।।

ચાલે ચૌદિશે પિચકારી ઘણી, ચડી ગરદી ગુલાલતણી ।

ચડ્યા રમતે રસિયો રાજ, સુખ સંતને આપવા કાજ ।।૩૧।।

રમે સામ સામા નવ હારે, વચમાં પડી કોઇ ન વારે ।

એમ ખેલે છે ખાંતિલો હોળી, નાખે ભરી ગુલાલની ઝોળી ।।૩૨।।

વાજે વાજાં ત્યાં ઢોલ નગારાં, ત્રાંસા શરણાઇ રવાજ સારાં ।

બહુ મચીછે રંગની ઝડી, જુવે અમર વિમાને ચડી ।।૩૩।।

રમે હરિસંગે હરિજન, કરે નર અમર ધન્ય ધન્ય ।

પછી પ્રભુજી ચડીયા ઘોડે, સખા લીધા છે સરવે જોડે ।।૩૪।।

ફરે સંઘમાં દિયે દર્શન, કરે જનનાં મન પ્રસન્ન ।

એમ લીળા કરે છે લાડીલો, રંગમાં રસબસ છે છેલો ।।૩૫।।

એમ પ્રભુ રમ્યા સખા સાથ, પછી નાવા ને ચાલિયા નાથ ।

નાહિ નાથ ને આવ્યા ઉતારે, થયો જમણ થાળ તે વારે ।।૩૬।।

જમિયા પોતે જીવનપ્રાણ, જમાડ્યા છે જને કરી તાણ ।

પછી સંતની પંક્તિ બેસારી, આવ્યા પિરસવા ગિરિધારી ।।૩૭।।

જમે જન જમાડે જીવન, એમ લીળા કરી બહુ દિન ।

આપ્યું સુખ એમ બહુ વિધિ, પછી સંતને શીખજ દીધી ।।૩૮।।

એમ ઉત્સવ કર્યો અવિનાશે, કરાવ્યો બાપુ રણછોડદાસે ।

કરી વરતાલ દેશ વિદિતિ, ધન્ય નર એ નારીની પ્રીતિ ।।૩૯।।

કર્યો ઉત્સવ જગજીવને, ફાગણસુદિ પુન્યમને દને ।

તેદિ સુંદર ઉત્સવ કરી, પછી પાંચાળે પધાર્યા હરિ ।।૪૦।।

ઇતિ શ્રીમદેકાન્તિકધર્મ પ્રવર્તક શ્રીસહજાનંદસ્વામિ શિષ્ય નિષ્કુળાનંદમુનિ વિરચિતે ભક્તચિંતામણિ મધ્યે શ્રીનારાયણચરિત્રે મહારાજ હિંડોળે ઝુલ્યા ને ઘણું જ ઐશ્વર્ય જણાવ્યું એ નામે તોતેરમું પ્રકરણમ્ ।।૭૩।।